بررسی تاثیر سرمایه اجتماعی بر رضایت شغلی کارکنان سازمان میراث فرهنگی ، صنایع دستی و گردشگری

سرمایه اجتماعی از مفاهیم نوینی است که امروزه در بررسی های اقتصادی و اجتماعی جوامع مدرن مطرح گردیده است. سرمایه اجتماعی را مجموعه ای از هنجارهای موجود در سیستم اجتماعی که از یک طرف موجب ارتقای تبادلات و سطح همکاری اعضای آن جامعه و از طرف دیگر موجب پایین آمدن سطح هزینه های تبادلات و ارتباطات می گردد تعریف کرده اند . کوهن و پروساک اعتقاد دارند که سرمایه اجتماعی می تواند به توسعه اقتصادی کمک نماید. برخی از مزایای مورد اشاره این افراد به شرح ذیل می باشد: اشترک گذاشتن بهتر دانش ، ایجاد روابط مبتنی بر اعتماد ،ایجاد روح تعاون (درون سازمان ،بین سازمان و مشتریان و شرکا) کاهش نرخ جابه جایی ،کاهش هزینه های استخدام ،کمک به آموزش ،ابقای دانش سازمانی ،کاهش تغییرات نیروی کار ،افزایش فعالیت های مرتبط با ثبات سازمانی و درک مشترک(کوهن و پروساک ، ٢٠٠١ ).اهمیت سرمایه اجتماعی سازمانی در این است که سبب اجتماع افرادی می شود (گروه ها ،تیم ها ،سازمان هاو...)که با همدیگر به طور موفقیت آمیز کارها را به پایان می رسانند. سرمایه اجتماعی سازمانی احساس انسجام را از طریق اعتماد و همکاری ایجاد می نماید(رحمانی ،محود؛تهران1387).   جامعه آماری این پژوهش را کارکنان معاونت گردشگری  تشکیل می دهد. این پژوهش از نوع کاربردی بوده و با روش پیمایشی انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه  بود. این ابزار بر اساس پرسشنامه ناهاپیت و گوشال( Nahapiet and Gosha) (1998)طراحی شده است که سرمایه اجتماعی را به سه بعد شناختی، رابطه ای و ساختاری تقسیم می کند.و پرسشنامه دوم رضایت شغلی بوده است.. یافته های پژوهش حاکی از آن است وضعیت سرمایه اجتماعی در معاونت گردشگری در سطح متوسط قرار دارد و از میان همه مولفه های آن مولفه علائم و ابزارهای مشترک کمترین میانگین (بعد ارتباطی )و مولفه آگاهی از توانمندی ها(بعد شناختی ) بیشترین میانگین را دارد. همچنین آزمون فرضیه های پژوهش نشان داد بین میزان سرمایه اجتماعی و سه بعد شناختی، رابطه ای و ساختاری آن با میزان رضایت شغلی همبستگی مثبت وجود دارد و در میان ابعاد سرمایه اجتماعی بعد ساختاری بیشترین ارتباط را با میزان رضایت شغلی دارد.